Gisteren hadden we rapportbespreking van Roos. Roos had een heel mooi rapport en de juf vind dat Roos het heel goed doet. Wij zijn natuurlijk apetrots!
We hebben meteen de gelegenheid gegrepen om je juf te informeren over het feit dat ik de Ziekte van Hodgkin heb. Ze reageerde in eerste instantie (uiteraard) geschokt.
We hebben uitgebreid gesproken over hoe we er tegenover Roos mee om willen/moeten/kunnen gaan. Roos is nog te klein om echt te begrijpen wat er speelt, maar ze zal zeker de emoties voelen.
Afgelopen zondag heb ik algeprobeerd haar uit te leggen wat er aan de hand is. “papa is ziek en moet veel naar het ziekenhuis de komende tijd, maar papa gaat beter worden”. Dat landde niet echt, was mijn indruk…
Ik heb haar gevraagd of ze het woord kanker kende. Het antwoord was nee. Je schijnt dat woord moeten vermijden bij kinderen omdat ze het direct associëren met de dood. Maar ja, als ze het woord niet kent…
We hebben met de juf afgesproken dat we haar goed informeren over de situatie en zij zal Roos goed in de gaten houden. Ik maak me een beetje zorgen dat de situatie haar een beetje in de war maakt en dat wij dat niet zien. De juf heeft daar volgens mij hele goede antennes voor.
We vonden het gesprek erg fijn en gingen weer met een prima gevoel naar buiten!
Mijn vriend Hodgkin 
Hi Jules, Fijn dat mijn naam via je ouders op je weblog staat . kan ik op de hoogte blijven.Ik heb als maatschappelijkwerkster op de kinderkliniek van het academies ziekenhuis gewerkt en van daaruit natuurlijk veel met reacties van kinderen zelf en broertjes en zusjes te maken gehad. Op de leeftijd van Roos zou ik alles heel erg in het “hier en nu”houden. en heel simpel.Kinderen vragen wel als ze wat willen weten.Het woord kanker zegt haar natuurlijk niets en het woord zegt ook niets want er zijn honderden verschillende soorten kanker. Ik vergelijk het woord wel met “dieren”maar het maakt een verschil of je het hebt over een vlieg of een aap. Hodgkin is wat dat betreft een heel gunstige vorm, gelukkig.
groeten Therese