“Kanker-mongool!”

Direct mijn excuses voor deze brute binnenkomer. Er zit een verhaal achter dat ik zeker de moeite waard vind om te delen. Zoals de meeste lezers goed weten ben ik nog steeds een redelijk fanatieke hockeyer. En hockey staat over het algemeen best bekend als beschaafde sport. Vandaag was die beschaving helaas wat ver te zoeken…

Om het verhaal helemaal eerlijk en goed te vertellen: wij deden aardig ons best om onze tegenstander het bloed onder de nagels vandaan te halen. Het was een bewuste tactiek, omdat de tegenstander – Ring Pass Heren 2 – veel jonger, sneller en technischer is dan wij. We kunnen dus niet anders dan anti-hockey spelen, ook wel “zuigen” genoemd. Steeds kleine overtredingen maken die het spel ophouden en vooral veel verbaal geweld gebruiken. We zijn er niet trots op, maar wel goed in. 🙂

Echter… ergens op het veld escaleerde het op een gegeven moment, met ongeoorloofd fysiek geweld van onze kant. Niet netjes, hoop tumult. Toen de storm weer was gaan liggen vond ik het nodig om een opmerking te maken over het aanstellerige gedrag van de tegenstander. En toen kwam het… ik hoorde niet meer wat er allemaal omheen gezegd werd, maar één woord hoorde ik wel heel duidelijk:

Die kwam natuurlijk wel even aan… Je hoort het wel vaker en zeker op sportvelden, maar nu was het voor het eerst direct aan mij gericht. Da’s toch anders…

Desondanks was mijn eerste gedachte: “wat sneu voor deze jongen dattie zo’n beperkte woordenschat heeft”. Maar het deed pijn. Ik vond dat ik iets moest zeggen, dus telde tot 10 en zei: “denk eens even na over wat je zegt, idioot!”. Ook niet heel netjes en ik denk dat het mannetje door die toevoeging de kern van mijn betoog miste, want toen kwam er weer een hoop geluid uit waarin onmiskenbaar de volgende tekst zat:

“Kanker-lul!”

OK, het was één ziekte minder, maar bij mij knapte er iets. “Dat wat jij nu zegt, heb ik gehad, gast!!!”, riep ik tegen hem. Blijkbaar viel het kwartje toen nog niet, want hij ging gewoon door met domme teksten. Ik kon me – achteraf gelukkig – net bedwingen om hem enorm hard op z’n bek te slaan, maar ik was ziedend. Meer dan een stevige duw kreeg ik er  niet uit…

Onze teamgenoten haalden ons meteen uit elkaar en ik moest eruit van de scheids. Die had helaas niet gehoord wat de zielepiet zei, maar gelukkig konden mijn teamgenoten hem overtuigen dat ook de speler van Ring Pass eruit moest.

Al met al te triest voor woorden natuurlijk! Ik voel me niet geroepen om deze jongen publiekelijk aan de schandpaal te nagelen, maar wel om via deze weg eens een keer wat extra aandacht te vragen voor sportiviteit op de sportvelden in het algemeen en dan specifiek schelden met ziektes. Er zijn talloze initiatieven die zich hiervoor en -tegen inzetten. Het mooiste initiatief is misschien wel dat van de inmiddels helaas overleden Richelle: Kanker verziekt je taal. Maar gelukkig zet ook onze eigen hockeybond zich actief in “In de strijd voor sportiviteit“. Ik zal ze steunen!

Overigens is dit bij hockeyclub Ring Pass blijkbaar een bekend probleem. Op zoek naar de naam van de boosdoener, zag ik dat de club een gedragscode geformuleerd heeft en deze zelfs in de vorm van een video op internet heeft gezet. Vervelend dat het nodig is, maar ze hebben dit wel goed gedaan. Ze spreken leden aan op hun eigen verantwoordelijkheden en benoemen de gevolgen van slecht gedrag op lange termijn. Maar blijkbaar  hebben nog niet alle leden ‘m gelezen…

Advertentie