Begin mei zijn we met het gezin op vakantie geweest naar de Antillen. Het was geweldig! Temeer omdat je daar geweldig mooi kunt duiken en ik dat toevallig heel erg leuk vind om te doen. M’n enthousiasme over de duiken die ik gemaakt heb, heb ik via Facebook gedeeld door wat onderwaterfoto’s te plaatsen. Daar kreeg ik veel leuke reacties op. Maar ook één onverwachtte: “het schijnt dat je niet mag duiken na Chemo…”.
Gisteren mocht ik weer met frisse tegenzin naar het ziekenhuis om mijn bloed ter beschikking te stellen aan de wetenschap als voorbereiding op de contole-afspraak vandaag. Hoewel de prik-dame mijn ader toch nog erg had vond (“ik was bang dat de naald erlangs zou schieten”), vind ik dat ie er toch vrij soepel in gleed.
“Mag ik je even iets vragen? Ben jij Jules?” Dat was het begin van een onverwachte, maar erg prettige ontmoeting met een lotgenoot vandaag. Hij herkende mijn gezicht van een paar foto’s op mijn weblog. Dat was toch wel heel bijzonder, om zomaar ineens herkend te worden, terwijl je met een espressotje in je hand zit na te genieten van een heerlijke lunch. “Beroemd” door een ziekte, wat een bizarre grap.
Zoals jullie weten ben ik een redelijk sportief mannetje. Naast hockey is golf een van mijn echte passies. In de afgelopen maanden werd sporten steeds lastiger. Ik heb nog een paar keer op het hockeyveld gestaan, maar mijn conditie werd door de chemo’s al snel zó slecht dat echt meehockeyen niet meer ging. Gelukkig heb ik al die tijd nog prima kunnen golfen!Dit weekend kreeg ik ineens op mijn donder van Shakira. Dat gebeurt natuurlijk wel vaker, maar de aanleiding was wel een bijzondere en een passende om hier even bij stil te staan. Shakira is namelijk van mening dat ik vaak een te rooskleurig beeld schets van de impact van de chemo… en daar heeft ze eigenlijk best een punt.
Jaja, deze keer al op de maandag na de chemo een nieuw bericht! Dat heeft natuurlijk iets te betekenen. En dat is inderdaad dat het nu al op maandag een stuk beter met me gaat. Het effect van een halve dosis chemo is goed voelbaar. Ik ben een stuk minder vermoeid en futloos. Maar helaas heeft het weer het afgelopen weekend niet helemaal meegewerkt…
Morgen ben ik aan de beurt voor de – als het goed is – voorlaatste chemo-gift. Het gevoel dat ik er nu nog “maar” twee keer moet overheerst en geeft een erg positief gevoel. Nog maar twee keer door een (tamelijk diep) dal en dat duurt steeds maar 3 dagen, dus dat is wel te doen. En omdat ik morgen weer aan de beurt ben, moest ik natuurlijk ook weer op controle.
Deze dagen zijn dagen vol met dubbele gevoelens. De eurforie van het goede nieuws dat ik zo goed als zeker kankervrij ben, overheerst natuurlijk. En dat wordt gesterkt door alle felicitaties die ik uit alle hoeken en gaten heb gehad. Maar het liefst zou ik het uitgebreid willen vieren en dat kon dan weer niet omdat ik vrijdag meteen weer aan de bak moest voor de volgende chemo gift.
Spannend, dat is toch wel het thema van deze week. Overmorgen krijg ik immers de uitslag van de CT-scan die ik gisteren heb gehad. En die uitslag gaat veel impact hebben. Ik ben of “schoon” of niet. In het eerste geval ben ik over 7 weken klaar met de behandelingen en in het tweede geval moet ik nog maar afwachten hoe lang het allemaal gaat duren. Er komen dan in ieder geval 4 behandelingen bij.
ROTTERDAM – Over tien jaar is het mogelijk om allerlei soorten kanker te voorkomen met vaccins. Het zou gaan om kankersoorten die uiteenlopen van borstkanker en baarmoederhalskanker tot de ziekte van Hodgkin. Dat voorspellen vooraanstaande kankerexperts in het AD.
Door de vaccinaties zullen veel minder mensen overlijden aan de ziekte dan nu. Hoogleraren John Haanen en Cees Melief denken zelfs dat er op termijn per persoon kan worden vastgesteld tegen welke kankersoorten een inenting noodzakelijk is. Leeftijd, afkomst en andere risicofactoren zijn bepalend.
Mijn vriend Hodgkin 
