Ik zit op de bank te kijken naar Sta op tegen Kanker (Nederland 1). Opeens denk ik: ik ga weer eens wat schijven op m’n weblog! Sinds we kampioen zijn geworden met hockey (laatste bericht) is er veel gebeurd. Zoveel dat ik vaak dacht “hier moet ik over schrijven”, maar meestal kon ik ’t niet opbrengen… (meer…)
gevoel
Kampioenen!!!
“De mooiste club van Nederland: Leonidas, Leonidas. Kameraden hand in hand, Leonidas Olé!” Schalde – op de maat van het bekende clublied van Feyenoord – over de Voorburgse velden na de 3-0 overwinning op Cartouche Heren 2. Het was lang geleden dat we weer gezongen hebben na een wedstrijd, en het was dubbel en dwars verdiend: we zijn kampioen!!!
De uitslag is bekend…
Na het vorige bericht kreeg ik nogal wat commentaar op de titel “Hoe kon ik zo positief zijn”. Dat had natuurlijk “Hoe ik zo positief kon zijn” moeten zijn. Excuses voor eventuele schrikreacties. Deze keer is de titel beter overwogen. Zoals ik de vorige keer al schreef zou 2 mei de uitslag van de eerste échte controle bekend zijn. En zoals jullie konden lezen was ik best gespannen…
Hoe kon ik zo positief zijn
Veel mensen hebben mij het afgelopen jaar gevraagd hoe ik in hemelsnaam zo positief kon blijven. Interessante vraag natuurlijk. Je denkt graag dat je heel bijzonder bent, maar inmiddels ben ik er wel achter dat het meevalt, hoor. Natuurlijk ben ik van nature een optimist, maar de randvoorwaarden waren ook gunstig en dat is minstens zo belangrijk. (meer…)
Een heftig begin…
Het nieuwe jaar is heftig begonnen! Anderhalve week geleden speelden we op zaterdagavond een zaalhockeywedstrijd in Delft. Raar moment natuurlijk om te hockeyen, zeker als je bedenkt dat we pas om half 10 speelden. Helaas krijgt de bond het niet anders gepland. Maar dat was op zich niet het heftige…
Controle nr. 2 – geen bijzonderheden
Gisteren mocht ik weer met frisse tegenzin naar het ziekenhuis om mijn bloed ter beschikking te stellen aan de wetenschap als voorbereiding op de contole-afspraak vandaag. Hoewel de prik-dame mijn ader toch nog erg had vond (“ik was bang dat de naald erlangs zou schieten”), vind ik dat ie er toch vrij soepel in gleed.
Daaag 2010…
Zo, 2010 zit erop. Het was niet ons beste jaar geloof ik. Toevallig óók nog het dertiende jaar dat we bij elkaar zijn… Maar we zijn er weer doorheen gekomen. Normaal gesproken ben ik niet zo van het terug- en vooruitblikken rond oud- en nieuw, maar dit jaar kan ik daar toch moeilijk omheen, lijkt me zo.
Happy days
Het is alweer een paar weken geleden dat ik iets geschreven heb. Gek genoeg had ik even geen zin om tijd te maken om een verhaal te tikken. Het was ook echt een kwestie van tijd maken, want ik ben stiekem best druk geweest in de afgelopen weken. Druk met vanalles: vooral met Stichting Out of Bounds, maar ook met “gewoon” werk, sporten en natuurlijk met m’n gezinnetje. Happy days mag ik wel zeggen!
Haargroeimiddel?
Gisteren was weer een heugelijk moment: mijn haar is geknipt! Je moet je er niet teveel bij voorstellen hoor. Er lagen toen de klus geklaard was een paar verdwaalde plukjes op de grond, maar voor het idee was het heel wat. Het was in ieder geval nodig. Want wat er inmiddels alweer op m’n koppie zit begon aardig te pluizen en kon wel wat model gebruiken.
De vlag kan uit!
Voor de mensen die het nog niet hebben gehoord of gelezen op Twitter: De uitslagen waren goed, ik ben helemaal schoon, de kanker is weg, de vlag kan uit!!! Holladiejee. Ik kom woorden tekort voor dit toch wel erg bijzondere moment. We wisten natuurlijk wel dat het eigenlijk niet mis kon zijn, maar deze bevestiging is toch wel erg welkom! We hebben het vandaag goed gevierd. We zijn eerst met onze ouders uitgebreid gaan lunchen in Hotel New York en ’s avonds hebben we met Roos en Sophie pannenkoeken gegeten. Heerlijk!
Mijn vriend Hodgkin 